Akademia Przyszłości odmieniła jego życie. Poznaj historię Pawła

Kuba zmienił moje życie

– Lubię cytat: „Nie można zmusić ziarna do wykiełkowania, ale można stworzyć mu odpowiednie warunki do rozwoju”. I właśnie tym chciałbym się w życiu zajmować. Stwarzać dzieciom pochodzącym z trudnych środowisk odpowiednie warunki do ich rozwoju – mówi Paweł, student poznańskiej uczelni. Szukał swojej drogi i tak trafił do Poznania na kognitywistykę. Na początku drugiego roku rozpoczęła się jego przygoda z Akademią Przyszłości. – Dzięki Kubie zrozumiałem, w czym tak naprawdę się spełniam, i co chciałbym w życiu robić. Zacząłem pracować jako korepetytor, pracuję także jako animator wolnego czasu dla dzieci, na początku października rozpocząłem studia pedagogiczne. A wszystko dzięki jednemu mailowi od Akademii Przyszłości.

Mail, który przyszedł na jego studencką pocztę, informował o wolontariacie, w ramach którego mógłby pomagać dzieciom z trudnościami wychodzić na życiową prostą. Akademia Przyszłości opiera się głównie na cotygodniowych spotkaniach wolontariusza zwanego tutorem z jego podopiecznym – dzieckiem, które z jakichś powodów ma problemy w szkole. Chodzi nie tylko o to, żeby pomóc mu poprawić wyniki w nauce. Ważniejsze jest to, by przywrócić mu wiarę w siebie i swoje możliwości.

Akademia Przyszłości to siostrzany projekt Szlachetnej Paczka, jednego z największych programów pomocowych w Polsce. Program oferuje dzieciom do 11. roku życia pomoc w nauce, jak również lepszy start w przyszłość. Pomaga tutor-wolontariusz, który prowadzi swojego podopiecznego w Akademii. Nie jest nauczycielem, lecz partnerem, przyjacielem i doradcą. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu, według ustalonego planu przez dziecko i przez tutora.

Darmowa cola na świecie

Przed pierwszym spotkaniem z Kubą – małym studentem Akademii, Paweł wiedział o nim tylko tyle, że jego największym marzeniem jest darmowa cola na świecie i że zgłosił się do Akademii Przyszłości po to, by poznać swojego tutora-wolontariusza. Paweł nie miał szczególnych oczekiwań, chciał go po prostu poznać. Na pierwsze spotkanie wziął więc ze sobą tylko dwie puszki coli.

– Pomyślałem, że to idealna okazja, by wykorzystać to moje doświadczenie w zbieraniu szamba i pomóc jakiemuś dzieciakowi, który może borykać się z podobnymi problemami, co ja kiedyś. Chciałem być dla niego nie tylko korepetytorem, ale przede wszystkim starszym kumplem, ziomem, który zawsze go wysłucha i sprawi, że poczuje się ważny i doceniony. Sam z doświadczenia wiem, jakie to ważne, by mieć kogoś takiego obok siebie. I tak poznałem Kubę – fantastycznego dzieciaka, który wywrócił moje życie do góry nogami.

Twitter