13. Wszystko się skończyło... co za smutek!

Nie istnieje
zmarnowana miłość.
Don Kichote

Jak czują się dopiero co porzuceni dziewczęta i chłopcy?
Wyobraźcie sobie, że właśnie spadł wam na głowę stukilowy kamień i zobaczyliście wszystkie gwiazdy... Dokładnie tak się czują!

Czy odczuwacie jedynie smutek, kiedy zostaniecie porzuceni? Nie, jest jeszcze coś innego. Pojawia się przede wszystkim dziwne uczucie, które dochodzi aż do kości, blokuje codzienny bieg i każe mówić: "Co się stało?". Patrzycie na siebie w lustrze i nie poznajecie się; przyjaciele mówią do was, a wy nie słyszycie. Chcielibyście wyjść, ale coś was zatrzymuje. To przygnębienie "po fakcie", depresja, która następuje często po zakończonej miłości. Musicie być jednak silniejsi od bólu (a przynajmniej, spróbujcie!). Zareagujcie (zaraz zobaczymy jak) i zróbcie tak, aby nic nie stawało na drodze do waszego szczęścia! Zacznijcie się uśmiechać, serce tego potrzebuje!

OD K.O. DO O.K.

Po rozstaniu życie... toczy się dalej. Oto początkowe etapy trochę bolesnej, ale użytecznej drogi.

Tragedia
Tak, straszliwy cios, tragedia... Do tego stopnia, że w pierwszych minutach po szoku ("Widzisz, chciałem/am powiedzieć, że lepiej będzie, jak się już nie będziemy spotykać") pojawiają się sprzeczne uczucia, które brzęczą natrętnie w mózgu jak rozwścieczone pszczoły: niedowierzanie ("To niemożliwe..."), panika ("Co ja teraz zrobię?"), gniew ("Dlaczego ja..."), strach ("Co złego zrobiłem/am?"). Właśnie w tym tkwi tragedia: myśleliście, że stworzyliście z waszym partnerem doskonałe porozumienie (jak mówią reklamy), a tymczasem nie zostaje wam nic, macie ochotę płakać, uciec gdzieś daleko i być może nawet nie rozumiecie, dlaczego was zostawił/a.

Zrozumienie
Szok wypływający z faktu rozstania zamyka was na otoczenie. To okres "jeża": niech nikt was nie dotyka, bo pokłujecie! Właśnie teraz naprawdę zdajecie sobie sprawę z tego, co się wydarzyło: analizujecie słowa i gesty. Jesteście sami... i naprawdę trudno jest odnaleźć pocieszenie!

Smutek
Punktualnie jak codzienny wschód słońca nadchodzi smutek. Smutek szczególny. Patrzycie teraz pod światło, z daleka i z większym spokojem na to, co się wam przydarzyło. Czujecie, że nie dacie się już więcej ponieść łatwemu i naiwnemu entuzjazmowi.

Opakowanie
Nadchodzi czas opakowania historii. Stop! Nie wolno jej zapominać. Trzeba ją zmagazynować, umieścić na właściwym miejscu, wkładając do szuflady doświadczeń. Dobra czy zła, nawet jeśli tego nie zauważyliście, przeżywając tych kilka chwil, z pewnością dojrzeliście; wiele nauczyliście się o sobie i innych. Dlatego powinniście potraktować to wszystko jak skarb na następny raz, na następne zauroczenie, na następną miłość.

Także dlatego, że tragedia, zrozumienie czy smutek to tylko chwile: nadchodzą, trochę nami wstrząsną i odchodzą. Po burzy pozostajecie wy, z waszą młodością i sercem gotowym, aby się odrodzić, aby znowu pokochać.

ROZWIĄZANIA, JAKIE DAJE SERCE

- Wasza love story się zakończyła, porzućcie pragnienie zemsty: nie myślcie źle o osobie, która zadaje wam cierpienie. Postarajcie się myśleć pozytywnie i nie załamywać się.

- Jeśli nie pasuje wam, że zostaliście porzuceni, zmieńcie punkt widzenia i powiedzcie sobie tak: "O.k., cierpię, ale to co się stało, było mi potrzebne; uczyniło mnie bardziej świadomym, otworzyło mi oczy". To właśnie jest przemiana własnych doświadczeń w skarb: patrzeć jasnymi oczami na wszystko, co przeżywacie z myślą, że nic nie dzieje się przypadkowo!

- Nie bądźcie smutni: nadajcie smutnemu doświadczeniu pozytywny wymiar, zanim wspomnienie tego, co się stało, was przerośnie. Być porzuconym przez chłopaka czy dziewczynę to nie żaden wstyd, wina czy wyrok. To część życia. Powiedzcie sobie: "Czas, aby góra znowu stała się małą myszką!".

- Wejrzyjcie w siebie, w wasze biedne serce i odetchnijcie głęboko: jeszcze bije, mocniej niż przedtem. Wytrzymało burzę i teraz jest znowu gotowe, aby was poprowadzić po ścieżkach miłości.