Książęce gry

Nie bez przyczyny na początku tej recenzji został przywołany kostium. Tytułowa bohaterka filmu, księżna Georgiana Cavendish, była bowiem ikoną ówczesnej mody. Jej ekstrawaganckie stroje stanowiły inspirację dla wielu arystokratek, natomiast wdzięk, klasa i inteligencja poruszały serce niejednego mężczyzny.

Jednak pod grubą warstwą kostiumu kryje się historia kobiety, która pomimo niezaprzeczalnego wpływu na opinię publiczną, nie była w stanie "wynegocjować" uczuć swego męża. Małżeństwo z rozsądku, zawarte tylko po to, jak to się wyjaśnia w miarę upływu czasu, by wydać potomstwo płci męskiej, szybko okazuje się fikcją. Pomiędzy młodziutką, bo zaledwie 16-letnią Georgianą (Keira Knightely) a jej mężem (świetny w tej roli Ralph Fiennes) istnieje ogromna przepaść. Pragnienie uczuć i czułości zostaje zastąpione oschłością, rutyną, obowiązkiem, który musi być wypełniony. Ku niezadowoleniu księcia rodzą się kolejno dwie córki. Kiedy wreszcie przychodzi na świat dziedzic rodu, a wraz z nim nadzieja na zmianę zachowania męża, znów Georgianie pozostaje rozgoryczenie. Niemal symboliczny wymiar mają sceny posiłków, podczas których małżonkowie zasiadają na przeciwległych końcach ogromnego stołu. Ogromny dystans, jaki ich dzieli, jest nie do pokonania. Zwłaszcza gdy pomiędzy nimi siedzi jeszcze jedna osoba. Do tego dochodzą liczne zdrady, które powoli zabijają uczucia Georgiany. Kiedy jej najbliższa przyjaciółka dołącza do grona książęcych nałożnic, księżna zostaje zupełnie sama. Sama w ogromnej posiadłości, gdzie pod jednym dachem mieszka ona, mąż i jego kochanka.

"Księżna" Saula Dibba zdecydowanie nie wykracza poza ramy gatunku dramatu historycznego. Nie oznacza to bynajmniej nagany - niewątpliwą zaletą filmu jest duża doza ironii, która nie pozwala zwyciężyć melodramatyzmowi, siłą rzeczy wpisanemu w tę opowieść. Tu należą się brawa dla duetu Knightely - Fiennes. Oczywiście walorem "Księżnej" jest scenografia i zdjęcia, doskonale wprowadzająca odbiorcę w ówczesne realia. A pod kostiumem osiemnastowiecznej Anglii, przepychem kryje się przecież historia kobiet. Kobiet, których podmiotowość została zepchnięta na dalszy plan. Widz niejednokrotnie przekonuje się o tym, że w potyczkach słowno-intelektualnych Georgiana góruje nad swoim despotycznym mężem. Jednak małe bitwy nie przesądzają w tym wypadku o wyniku większej batalii. W ekranowym świecie kobiety skazane są na zajmowanie miejsca świecidełka, przypinanego do kostiumu na specjalne okazje i chowanego do pudełka po uroczystościach. Kolejny paradoks, jaki ujawnia się po obejrzeniu filmu Dibba polega także na tym, że księżna Cavendish, pomimo doświadczanych ograniczeń w życiu osobistym, jest bardzo wpływową damą w świecie polityki, w życiu publicznym. To dzięki jej poparciu stronnictwie Wigów udaje się zwyciężyć w wyborach. Szacunek społeczeństwa nie okazuje się być równoznacznym z tym, który towarzyszy jej w małżeństwie.

Polecam "Księżną" nie tylko miłośnikom dramatów kostiumowych. Spora dawka ironii powinna zachęcić tych, którzy obawiają się sentymentalizmu.

Chcesz zamieścić ma Bosko.pl swoją recenzję? Napisz do nas: film@bosko.pl

Twitter