Pomarańczowa Rewolucja na Ukrainie. Prawdziwa?

Wielu młodych ludzi w Polsce, studentów, od czynnych działaczy różnych organizacji po zupełnie nie angażujących się na co dzień obywateli, widząc to, co działo się i dzieje na Ukrainie, nie pozostało biernymi. Dla wielu sytuacja u naszych wschodnich sąsiadów przypominała tę samą, jaka miała miejsce w 1989 roku w Polsce, i może dlatego Polacy w tak szczególny sposób chcieli pokazać swoją solidarność z Ukraińcami. Wśród tych ludzi łączących się duchowo z Kijowem, uczestniczących w manifestacji (m.in. we Wrocławiu), noszących pomarańczowe wstążki byłem i ja. Byłem i jestem bardzo zadowolony z tego, że kolejny kraj dawnego Układu Warszawskiego może liczyć na demokratyczne rządy, gdzie szanowane będą prawa człowieka, gdzie studenci ukraińscy, wśród których jest wielu Polaków, będą mogli liczyć na takie same warunki rozwoju jak my. Jednak cały czas nurtowało mnie pytanie, w jaki sposób w dosłownie kilka dni można było przeprowadzić rewolucję i czy głoszona walka o demokrację i szeroko pojętą wolność jest prawdziwa i niezakłamana, skąd się wzięły pieniądze na taką akcję?

Zacząłem się interesować kulisami Pomarańczowej Rewolucji. Dowiedziałem się, że owa rewolucja była zorganizowana i wyreżyserowana przez specjalną firmę, która szkoli głównie młodych ludzi ("Otpor") do przeprowadzania "bezkrwawych rewolucji". Podobna akcja była przecież przeprowadzona w 2000 r. Serbii i w 2003 r. w Gruzji. A pieniądze, m.in. na Ukrainę, płyną z zachodnich organizacji. W ten sposób Ukraina, a szczególnie Ukraińcy stali się kartą przetargową w zmaganiach o panowanie nad światem pomiędzy libertyńskim Zachodem a rządzoną silną ręką putinowską Rosją.

Te wszystkie pomarańczowe gadżety, specjalnie ułożone piosenki, fajerwerki... Czyżby Ukraińcy zostali oszukani? Czy polscy studenci, i nie tylko, uczestniczyliby w tych manifestacjach, gdyby wiedzieli, że upominają się o wolność jakby wyreżyserowaną? Myślę, że nie, a na pewno nie ja. Oczywiście dobrze, że do władzy na Ukrainie dochodzi Juszczenko, ale zastanawia, czy rzeczywiście będzie on walczył o prawdziwe dobro Ukrainy, nie kosztem sprzedania się Zachodowi, kosztem milionów ukraińskich serc. Tego nie wie nikt, ale mam nadzieję, że każdy będzie patrzył teraz na to z dużym rozeznaniem.

I jeszcze jedno. Czy tzw. Pomarańczową Rewolucję można porównywać do lat walki o wolność w Polsce w 1956, 1970, 1980, 1989...? W tej sytuacji uważam, że nie. Akcja ukraińskiej opozycji to czysty marketing, w którym sami uczestniczymy, to pięknie wygenerowane hasła, to wspaniałe obietnice, fajerwerki, koncerty i medialność... w imię rzekomej demokracji, z wykorzystaniem biednego ukraińskiego narodu. Pamiętamy, aby założyć pomarańczową opaskę, bo tak robią wszyscy, bo "moda", bo solidarność, ale nie pamiętamy, że 13 grudnia 1981 r. był wprowadzony stan wojenny i świat wtedy milczał, a Polacy wtedy, tak jak dziś Ukraińcy, spragnieni byli wolności, a nie marketingu i przejścia z jednej niewoli do drugiej, stojącej pod płaszczykiem dobra i oblepionej "świecidełkami".

Twitter