Tylko miłość

Zostaliście okrzyknięci Debiutem Roku 2015, teraz dochodzi do tego pierwszy krążek. Jego tytuł to powrót do źródeł.

Paweł Karliński: – Utwór Tylko Miłość w zasadzie rozpoczął naszą przygodę tworzenia zespołu i grania muzyki w szerszych kręgach. Początek naszej działalności w 2007 r. wiąże się z przyjściem do naszej ówczesnej parafii farnej w Śremie księdza Marcina, wtedy neoprezbitera.

Ks. Marcin Lewandowski: – Jest takie powiedzenie: pierwsza parafia, pierwsza miłość (śmiech). Po zaledwie roku, krótko przed zmianą parafii i przed wyjazdem części młodych na studia do Poznania, postanowiliśmy, że chcemy coś dalej wspólnie tworzyć, grać koncerty, ewangelizować. Muzyka daje moc i przekaz, a jest to nośnik, który trafia do młodzieży.

O czym jest Wasza płyta?

P.K.: – To tylko miłość (śmiech). Miłość, którą obdarzył nas Pan Bóg. W utworze Nowy wiatr jesteśmy zachwyceni tym, co On nam daje. Bliżej nieba i W promieniach słońca wyrażają naszą radość. Kiedy (Pobłogosław Panie Mi) to z kolei wysławianie Boga. Piosenka Zimne noce opowiada o strachu przed takimi chwilami, gdy w naszym życiu nie ma Boga, a Rozstanie o strachu, by ktoś z naszych bliskich nie odszedł od Boga. Bądź dla mnie portem to prośba, by Pan był przy mnie, kiedy jest mi ciężko, Mój pokój to wezwanie Boga, by przyszedł i wypełnił moje życie. Staraliśmy się, by każda z tych piosenek była dopracowana, była swego rodzaju perełką, a nawet miała szansę stać się radiowym singlem.

Gracie wspólnie już siedem lat. Jaki styl udało się Wam wypracować?

P.K.: – Staramy się utrzymać miękki klimat popowy z jednej strony, a z drugiej zadziorny rockowy, niekiedy z domieszką elektroniki. Wybór padł na ten styl, bo chodzi nam o to, by posługiwać się językiem zrozumiałym dla innych. Poza tym muzyka grana w durowych akordach jest znakomitym narzędziem pozytywnego przekazu i radości, a taki właśnie obraz chrześcijaństwa chcemy ukazywać. Głównym motorem naszego działania jest ewangelizacja. Nie wychodzimy poza to. Aby robić to dobrze, czasami musimy nieco odejść od naszego ulubionego stylu muzycznego, tzn. grać nieco łagodniej, mniej rockowo. Często ludziom nie łączą się te dwa obrazki, że można grać dobrą, fajną muzykę i być jednocześnie człowiekiem wierzącym, który chodzi do kościoła, jest aktywny w wierze, czyta Pismo Święte, wyznaje zasady i wartości chrześcijańskie. Zauważyłem, że ludziom, szczególnie młodym, nie mieści się w głowie, że można połączyć bycie katolikiem i normalnym człowiekiem, że to nie są dwa przeciwstawne obozy. To właśnie staramy się pokazać.

Ks. M. L.: – Czasem włączę coś naszego młodzieży, którą uczę w szkole i sprawdzam ich reakcje. Na początku było to dla nich szokiem, padały komentarze: o, oni Bogu śpiewają! Ksiądz tam jest, fajne to jest, potem pojawiało się więcej lajków na Facebooku (śmiech). Rzeczywiście – młodzi słuchają, podoba im się. Ważne jest posługiwanie się językiem dla nich zrozumiałym, a tym dla młodych jest muzyka. Myślę, że my też powinniśmy mówić w ten sposób, by oni chcieli naszych kawałków słuchać.

Twitter