Wierzę w działanie Ducha Świętego

Autorami twoich tekstów są często znakomici poeci, jednak w głównej mierze, sam je piszesz. Skąd czerpiesz inspiracje?

- Z życia. Z tego co mi się przydarza, co widzę, słyszę, czuję. Szczerze mówiąc, kiedy piszę piosenkę, nie za bardzo wiem, skąd się bierze to, że tak a nie inaczej wyszła. Mimo że znam się na muzyce, piszę nuty, studiowałem kompozycję, dwanaście lat uczyłem się grać na instrumentach, to jednak ten akt twórczy, moment, w którym formułuje się piosenka, trudno mi racjonalnie opisać. Cały czas odnoszę wrażenie, że to nie ja zrobiłem.

Nie ty, a więc kto?

- Wierzę w działanie Ducha Świętego. Nie tylko w twórczości, ale wierzę w Jego obecność w całym moim życiu.

W twoich piosenkach przewijają się motywy metafizyczne, znajdujemy poszukiwanie ideałów, apoteozę miłości. Czy utożsamiasz się z treścią swoich piosenek?

- O tak! Nie byłbym w stanie śpiewać tekstów, z którymi się nie utożsamiam. Nigdy nie byłem w sytuacji, w której czułbym się przymuszony do śpiewania czegoś wbrew sobie.

Jak rozumiesz słowa swojej piosenki, których autorem jest Leopold Staff: "Człowiek uczy się Boga, a Bóg człowieka"?

- Szczerze mówiąc, tego do końca jeszcze nie rozumiem, ale to na pewno jest coś dobrego. I na pewno jest to coś mądrego. Człowiek, po pierwsze, odpowiada za każdy swój krok i decyduje o swoim zbawieniu. Człowiek, jako jeden jedyny wśród stworzeń, może usłyszeć zobaczyć, uwierzyć, stosować się i wzrastać w Duchu Bożym. Mój teizm nie jest wiarą w Boga z bródką na chmurce, bo takie widzenie tych spraw dawno mi minęło. Czuję raczej, że mam wiarę, że ją dostałem, że ona jest siłą, nieustannym zasilaniem. Natomiast z personifikowaniem Boga, nie wiedziałbym, co zrobić. Ale, jestem głęboko przekonany, że On jest.

Czy to znaczy, że masz kłopoty z przyjęciem dogmatu wiary o Trójcy Świętej?

- Nie, skądże. Trójca Święta jest na pewno. W moim rozumieniu, trzy Osoby boskie to pewien język, który trzeba przyjąć jako swoistą metaforę, najpoważniejszą metaforę.

Czyli nie jest to według ciebie objawioną prawdą?

- To jest absolutnie prawda. Ale jednocześnie jest to próba opisania po ludzku rzeczywistości, która jest nie do opisania. I nie do zrozumienia. To byłoby za łatwe. To byłby "cyrk", gdybyśmy w końcu odkryli tę tajemnicę.

Wykonywany przez ciebie "Hymn o miłości" św. Pawła odbieram prawie jak modlitwę. Czy śpiewając, szukasz łączności, więzi z Bogiem?

- Na scenie, jest sytuacja specyficzna, powiem nawet, osobny świat. Kumulowana przeze mnie cały dzień energia zaczyna się uwalniać. W moim śpiewaniu jest sporo działania podświadomego. Kiedy wykonuję piosenkę, nie prowadzę analizy, nie myślę o tym, o co pytasz, nie śledzę sytuacji.

Natomiast, jeśli chodzi o moją modlitwę, to jako wychowanek ojca Blachnickiego, ojca Zabielskiego i wychowanek tak zwanego Ruchu Żywego Kościoła, wiem, że modlić się trzeba całym swoim życiem. Modlitwa to jest medytacja, a świadectwo to jest to, co robimy. Te dwie rzeczy muszą się ze sobą zgodzić, muszą być jednością. Ja wierzę, że człowiek modli się swoim postępowaniem. Powinien modlić się swoim życiem od rana do wieczora i od wieczora do rana.

Twitter