To już 10 lat!

Jak ojciec wspomina tamten czas? Jak to się wszystko zaczęło?

Rekolekcje Muzyków w Ludźmierzu sprowokowały powstanie w ostatnich latach w Polsce wielu zespołów, jak New Life M, 2 Tm 2,3 czy Arka Noego. Deus Meus był jednym z nich. Spotkania te dziś kontynuowane są pod nazwą "Strefa Chwały". W 1994 roku pracowałem w Szczecinie. Do Ludźmierza zabrałem ze sobą kilka osób, głównie uczniów Średniej Szkoły Muzycznej oraz dwie siostry zakonne /Uczennice Krzyża/. Tam doświadczyliśmy spotkania z żywym Bogiem, który zmienił życie każdego z nas. Grupa, która w zasadzie nie do końca wiedziała, czego można się po tych rekolekcjach spodziewać, w kontakcie z charyzmatykami i animatorami rodzącej się sceny chrześcijańskiej w naszym kraju przeżyła mocny duchowy wstrząs, którego skutki trwają po dziś dzień. Ten wyjazd wciąż wspominam, jakby to było wczoraj. Czekała nas podróż przez całą Polskę, w pociągu mieliśmy zatem dużo czasu. Wykorzystaliśmy go na naukę pieśni liturgicznych śpiewanych później na mszach w Ludźmierzu. Nic nie łączy ludzi tak, jak śpiew, a tym bardziej religijny, tworzą się między nimi od razu więzi oparte na Chrystusie, a więc najgłębsze z możliwych. Zjednoczył nas od razu Duch obecny w pieśniach, przy niemałym udziale Polskich Kolei Państwowych. Pieśni, które przywieźliśmy, poruszyły później uczestników Spotkań na tyle, że śpiewając je w kościele stanowiliśmy jedną niepodzielną całość, bez różnicowania na amatorów i zawodowców, katolików czy protestantów. W trakcie rekolekcji niezwykłym przeżyciem dla młodych szczecinian stał się jeden z wieczorów, a może bardziej nocy, gdzie na scenie miała miejsce przedziwna modlitewna improwizacja w Duchu Świętym, dla której punktem wyjścia były nasze pieśni liturgiczne i gospele. Skończyła się gdzieś o trzeciej nad ranem. Zaśpiewaliśmy wtedy chyba wszystkie kawałki, jakie wspólnie znaliśmy. W tym swoistym "szaleństwie" na cześć Pana Jezusa uczestniczył też Mietek Szcześniak i Marcin Pospieszalski. To oni zaproponowali nam, by zarejestrować nasze śpiewy na taśmie po powrocie do domów. Początkowo nie wzięliśmy tego serio, ale nadarzyła się okazja, że nasza "schola" spotkała się w Szczecinie z grupą zaprzyjaźnionego z nami ks. Piotra Leśniaka, która tak jak my, szukała swego repertuaru i wspólnie, dla eksperymentu nagraliśmy w kościele piosenki znane nam z Ludźmierza. Nagranie okazało się na tyle ciekawe, że sprowokowało kolejny eksperyment, tym razem z udziałem profesjonalistów - Mietka, Marcina i grupy akompaniującej - w zawodowym studio Polskiego Radia w Szczecinie. Wszystko odbyło się w dwa wieczory i na kilkuśladowym sprzęcie, który Edward Sosulski przywiózł z Warszawy. Gdy materiał usłyszeli ludzie z krakowskiego Wydawnictwa M, od razu zaproponowali wydanie go na w serii "Listowe Piosenki" (od czasopisma "List"). Płyta "Hej, Jezu!", na nagranie której wydaliśmy aż 1200 zł.(!), okazała się wielkim odkryciem i wydarzeniem muzycznym przede wszystkim dla nas samych, później - dla odbiorców. Dziś, mimo doskonalszej techniki, płyty robi się całymi tygodniami czy miesiącami. Rozeszła się w nakładzie kilkudziesięciu tysięcy, co było dla nas ogromnym zaskoczeniem. Myślę, że swą popularność zdobyła głównie dzięki pięknym piosenkom i duchowi towarzyszącemu śpiewom. To prawda, przed nagraniami dużo się modliliśmy... Marcin Pospieszalski wspaniale też zaaranżował utwory, prosto, modlitewnie i... przebojowo. Nasze spotkanie w studio na przełomie listopada i grudnia 1994 roku to właściwie oficjalny początek chóru. Czas w nim spędzony bardzo zbliżył nas do siebie i dał poczucie, że uczestniczymy w czymś niezwykłym.

Twitter