1 maja – wspomnienie św. Józefa Rzemieślnika

Żydzi sprzeczali się między sobą, mówiąc: "Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia?

Rzekł do nich Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki".

To powiedział, nauczając w synagodze w Kafarnaum.

(J 6, 52-59)

Większość dochodów, które zdobywała rodzina, podlegała podatkom. Znaczna część zebranych plonów ziemi oraz zarobionych pieniędzy trafiała do elity rządzących. Obowiązywały trzy rodzaje podatków. Pierwszy z nich stanowiła dziesięcina, przeznaczona na utrzymanie Świątyniw Jerozolimie. Drugim była danina dla cesarza, a trzecim - podatek na rzecz lokalnego władcy, którym w czasach Świętej Rodziny był Herod.

Zarówno pod względem ekonomicznym jak i społecznym, w ówczesnym Nazarecie żyło się ciężko. Dla przeciętnej rodziny było to najczęściej życie na granicy przetrwania. W tamtych czasach istniała wyraźna hierarchia społeczna. Na szczycie „drabiny” stali władcy oraz klasa rządząca (członkowie dworu, kupcy i niektórzy kapłani), w rękach których pozostawała ponad połowa dochodów całego regionu. Najniższy szczebel stanowili wykluczeni, tzw. nieczyści. Nieco wyższą pozycję zajmowali chłopi pracujący na roli. 

Mieszkańcy Nazaretu żyli w rodzinach wielopokoleniowych. Wielu z nich utrzymywało się z uprawy pól rolniczych, przekazywanych z ojca na syna. Na tym samym szczeblu hierarchii znajdowali się rzemieślnicy. Nie posiadali oni jednak własnej ziemi, która mogłaby zagwarantować im w miarę stabilne dochody. Pozostawali więc często w gorszym położeniu niż chłopi.

Rodzina Józefa należała właśnie do warstwy rzemieślniczej i najprawdopodobniej zajmowała niskie miejsce na „drabinie ekonomicznej”. Dlatego Jezus wiedział, co to znaczy być biednym. Od dzieciństwa mieszkał wśród tych, którzy ledwo wiązali koniec z końcem. Widział codzienny wysiłek ludzi żyjących w trudnych warunkach, zależnych od zmiennej pogody (wpływającej na plony), nękanych przez choroby i swoich panów. Doświadczał trudu codziennej pracy w pocie czoła, kształcąc się przy boku Józefa. Prawdopodobnie już w okresie miedzy 12 a 18 rokiem życia, Jezus uczył się od Józefa rzemiosła: tekton (grec.), które to słowo zwykle jest tłumaczone jako ‘cieśla’. Słowem tekton określano kamieniarza, stelmacha i stolarza budowlanego jednocześnie. 

W tradycji często przekazywane jest wyobrażenie spokojnej pracy Józefa i asystującego mu Jezusa w dobrze wyposażonym warsztacie. Obraz ten jest jednak daleki od realiów rzemiosła, którym się zajmowali. Józef i Jezus prawdopodobnie pracowali w palącym słońcu, wykonując różne zlecenia i nosząc swoje narzędzia po całej okolicy. Wędrowali od wioski do wioski oraz od miasteczka do miasteczka, aby zarobić na utrzymanie. Pracowali przy budowie domów oraz przy konstruowaniu i montowaniu mniejszych elementów drewnianych (drzwi, zasuw, kratek okiennych, mebli, kufrów i szaf). Z pism św. Justyna męczennika dowiadujemy się, że Józef i Jezus mogli wyrabiać także pługi i jarzma. 

Badania archeologiczne prowadzone na terenach Galilei dowodzą, że kilka kilometrów od Nazaretu znajdowało się wielkie, kosmopolityczne, wielokulturowe miasto – Seforis. Z odkryć badaczy wynika, iż było to miasto z amfiteatrem, twierdzą Heroda, bankiem królewskim oraz z szeregiem dużych domów, zdobionych bogatymi freskami i pięknymi mozaikowymi podłogami. Być może również do tego miejsca Józef wraz z Jezusem chodzili piechotą, aby usłużyć swym rzemiosłem?

Twitter