Czyste serce Józefa

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest wśród pątników, uszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go.

Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.

Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemu nam to uczyniłeś? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie».

Lecz On im odpowiedział: «Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.

Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany.

(Łk 2,41-51a)

Kiedy wraz z Maryją wracaliście z Jerozolimy, okazało się, że nigdzie nie ma Jezusa, tego, o którego się troszczyłeś, którego wychowywałeś, którego chroniłeś przed złem. Trzy dni Go szukaliście. Oczami serca widzę, jak orientujecie się, że nie ma Go wśród pątników idących z Jeruzalem. Pełni niepewności i obaw wracacie do Jerozolimy, nieustannie Go szukając. I tak szukacie Go przez trzy dni. Wreszcie, co za radość serca, dostrzegacie Go w Świątyni Jerozolimskiej. Oczyma wyobraźni staję w Świątyni niedaleko Was i dobiegają mnie słowa Twej małżonki Maryi, skierowane do Jezusa: „Twój ojciec i ja, pełni bólu, szukaliśmy Ciebie”. Słyszę Jej głos, w którym wyznaje cierpienie swoje i Twoje, cierpienie nagromadzone przez trzy dni poszukiwań. I słyszę Jego odpowiedź: „Dlaczego mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że muszę być w tym, co należy do mego Ojca?”. Wtedy nie zrozumieliście Jego odpowiedzi. Wtedy była zasłonięta tajemnicą przed Waszymi sercami.

Nieraz i my gubimy się. Nasze serca są pełne niepewności i bezradności. Może nawet zalęknione, zwłaszcza w doświadczeniu kruchości życia. I my szukamy Jezusa. Szukamy, w drodze do Jeruzalem, do swojego serca. Szukamy, aby Go właśnie tam odnaleźć. Bo to serce każdego z nas jest Jego Świątynią. I należy do Jego Ojca, który jest w niebie. I który w Chrystusie jest i naszym Ojcem.

Szukaliście Go przez trzy dni. Zatem szukanie jest pewnym procesem. Tak jak procesem jest to, aby słowa Pana Jezusa dotarły do serca. I nie były wiedzą na poziomie słów, ale by były doświadczeniem serca.

Uczysz mnie dzisiaj cierpliwości. Cierpliwości pośród zagubienia, cierpliwości wobec siebie, wobec cierpienia, którego doświadczam, cierpienia płynącego z odkrycia, że to, co wydawało się pewne, wcale pewne nie jest, cierpienia płynącego z odkrycia kruchości życia, a przed którym już dłużej nie mogę uciekać. I uczysz mnie, że Twojego Syna odnajdę w swoim sercu. To tam On pragnie uczynić świątynię dla swojego Ojca, który jest w niebie. By w sanktuarium swojego serca, oddawać Jego Ojcu cześć, w Duchu i prawdzie. By Jego prawo, już nie było nakazem, ani nie było czymś zewnętrznym. Ale bym zrozumiała, że to droga do wolności i prawdziwego życia, droga do pokoju serca, wśród niepokoju i niepewności świata, droga do życia wiecznego, droga do prawdziwego i jedynego szczęścia, które dać może jedynie Bóg. I jest to także Boża obietnica. I także jest to obietnica obecności, która daje mądrość i odwagę, która daje miłość, będąca siłą napędową życia, abym pokonywała to, co trudne i szła prosto drogą do Boga, do Jego Królestwa, które swój zaczyn ma już tutaj. Bym trwała w miłości do Boga, której owocem jest miłość do siebie i drugiego człowieka.

Uczysz mnie zaufania i wierności Bogu. Ty wierzysz Jego obietnicy, którą złożył w czasie Twojego Zwiastowania, że Jezus jest tym, który zbawi swój lud od jego grzechów. Prowadź mnie proszę do Jezusa i ucz mnie cichości serca, cierpliwości i wytrwałości, mądrości i odwagi. Ucz mnie prawdziwego męstwa. Ucz mnie zasłuchania w Boże słowa i zaufania do Boga i wierności Jego drogom, nawet, a może zwłaszcza, wtedy, gdy nie rozumiem, gdy to, co wydawało się pewne, okazuje się takie nie być. Święty Józefie, módl się za nami. A gdy się chwiejemy, gdy wątpimy, pokazuj drogę do Jeruzalem, w którym jest nasz jedyny Zbawiciel. Amen.

Twitter