Między nami

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz /posłanym/, aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było /Słowo/, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie. Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali - łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, /o Nim/ pouczył. (J 1,1-18)

W poczęciu i narodzeniu Chrystusa urzeczywistnia się wcielenie Słowa Przedwiecznego. Bóg, który jest wieczny i nie ma ani początku, ani końca, stwarza świat poprzez Słowo, a Słowem wypowiadanym przez Ojca jest Jezus Chrystus. Bóg wyrzuca z siebie Słowo – Jezusa i daje Mu się bezgranicznie, a Syn odpowiada Ojcu taką samą niezachwianą i nieskończoną miłością – darem z siebie i natychmiast wraca do Ojca. Ojciec i Syn wychodząc z siebie, wchodzą w drugiego, a wszystko dzieje się w Duchu Świętym, który jest uosobioną przestrzenią Miłości Obu.

Warto uświadomić sobie, że ta wielka tajemnica dzieje się codziennie w naszym życiu. Bóg bowiem nieustannie rodzi w nas swojego Syna przez Ducha Świętego, gdy chociażby pomagamy potrzebującym, uśmiechamy się do przypadkiem napotkanej osoby, milczymy, wsłuchując się w problemy przyjaciela, odwiedzamy chorych czy wspieramy biednych… Każdego dnia, gdy staramy się być jednym z Jezusem, gdy nie szukamy siebie, ale upodabniamy się do Słowa, które stało się Ciałem, dzieje się cud Bożego Narodzenia.

Żyjmy zatem tak, by Ojciec widział w nas swojego Syna - rezygnujemy z wygody, własnych zachcianek, lenistwa duchowego, egoizmu, myślenia wyłącznie o sobie, a większą wagę przywiązujemy do tego, by być dla innych, służyć bliźniemu i zapominać o sobie, bo wówczas w naszej duszy Ojciec będzie mógł nieustannie rodzić swojego Syna w miłości, a w tym narodzeniu nasza dusza będzie mogła rodzić się na nowo w Bogu, dzięki czemu my będziemy mogli stać się w pełni dziećmi Bożymi i świadczyć o światłości.

Dążmy do zjednoczenia z Bogiem, stawajmy się na Jego obraz i postępujemy według wzoru, który zostawił nam Jezus – a wówczas będziemy żywym świadectwem na to, że Słowo staje się Ciałem, bo Bóg będzie rodził się w każdym nas – w wiecznym teraz.

Twitter