Misyjna droga krzyżowa – Peru

STACJA VI – Weronika ociera twarz Jezusowi

Przedarła się przez tłum ludzi. Nie zważała na żołnierzy i otarła twarz Jezusowi.
Tak często widzimy niesprawiedliwość wokół nas, ale boimy się zareagować. Szczególnie, gdy ryzyko jest wielkie.

Podziwiam Gorgio z naszego domu, który jest jak Weronika. Zawsze wie, jak postąpić i nie boi się odważnie tego demonstrować. W imię zasady, którą powtarza, że „nigdy nie opuszcza się swojej ekipy”. Skąd ją zna? Nauczyli go w lokalnej grupie przestępczej, do którego należał dwa lata. Teraz praktykuje tylko dobre nawyki, o złych już nie chce pamiętać. Kiedyś jego niewiele starsza sąsiadka okazała mu tyle serdeczności, co Weronika Chrystusowi. I to był początek jego nawrócenia.

A czy my postąpilibyśmy tak samo na miejscu Weroniki?

STACJA VII – Jezus drugi raz upada pod krzyżem

Jezusowi znów zabrakło sił. Nikt mu teraz nie pomaga. Został sam. Ale On nie narzeka. Dobrowolnie przyjął ludzkie grzechy na swoje barki. Także grzechy tych ludzi, którzy nie akceptują Jezusa.

Wilson drugi raz został nakryty na kradzieży, a jest u nas dopiero trzy miesiące. Laptop, 2 komórki, 5 pamięci przenośnych USB, 150 soli, czyli pieniędzy w lokalnej walucie – to łupy ostatnich kradzieży. Wszystkie rzeczy należały do naszych chłopców, czyli jego kolegów. Niektórzy z nich dzielą z nim pokój. Innych okradł, kiedy nawet się tego nie spodziewali. A wydawałoby się, że wychodzi na prostą. Że przezwyciężył swoje słabości. Że rozumie, że pobyt w domu Don Bosco jest dla niego szansą, aby rozpocząć nową drogę. Teraz upadł i podobnie do Chrystusa, został sam.

Panie Jezu, bądź nam przykładem, jak się podnieść po kolejnym upadku.

STACJA VIII – Jezus pociesza płaczące niewiasty

Niewiasty szły za Jezusem. Pocieszały i okazywały Mu współczucie. Nie pomyślały jednak o nawróceniu swoich synów.

Pochylam się nad bezdomnym chłopcem. Daję mu kawę z mlekiem i bułki maślane. Zamieniam z nim kilka zdań. Pytam: Skąd jesteś, czemu żyjesz na ulicy? Jak mogę ci pomóc? Czego potrzebujesz? A on dziękuje z pokorą za zainteresowanie i odsyła mnie, abym zajęła się swoimi sprawami. I wtedy myślę o moim tacie, który także jest bezdomny…

Panie Jezu proszę Cię o wskazówki, żebyśmy tak jak Ty, umieli pocieszać ludzi smutnych, tych którzy nie mają nadziei i wiedzieli, jak trafić do ich serc.

STACJA IX – Jezus trzeci raz upada pod krzyżem

Trzeci upadek był najbardziej bolesny. Odnowiły się rany.

Ile razy jeszcze mam się podnosić? Nie mam już sił. Kolejna porażka. Jaimi odchodzi z naszego domu. Dwa dni z nim rozmawiałam. Tłumaczyłam, że to dla niego szansa, że może coś zmienić w swoim życiu. Nie chciał. Nie pasują mu reguły, które panują w domu. Nie chce się podporządkować, pracować, uczyć. Denerwują go pozostali chłopcy. Woli mieszkać u ciotki, mówi że będzie szukał jakiejś pracy dorywczej. Martwię się, bo dowiedziałam się, że do odejścia z naszego domu namówił go kuzyn, który handluje narkotykami.

Panie Jezu, Ty wiesz, ile razy upadamy w naszej drodze do zbawienia. Spraw, abyśmy zawsze mieli siły podnieść się z upadku.

STACJA X – Jezus z szat obnażony

Na kalwaryjskim wzgórzu odarto Jezusa ze czci, dobrego imienia, a na koniec zabrano mu nawet szaty.

Patrzę na Jose’. Ma obdarte ubranie, tłuste włosy i śmierdzi jak wysypisko śmieci. Mieszka na ulicy od dwóch lat. Wózek na kółkach zmontowany z rowerem to cały jego dobytek. Tym pojazdem zbiera z ulic makulaturę. Zaglądam do środka, żeby zobaczyć, ile dziś zebrał. A tam jego dwuipółletnia córeczka. Pokazuje papiery, że to na pewno jego dziecko. Jej mama zmarła na raka, niedługo po porodzie. Wstydzi się prosić o pomoc. Wszyscy się z niego śmieją. Wstydzi się swojego ubóstwa, swojego wyglądu i boi się o przyszłość. Nikt nie chce się przy nim zatrzymać, każdy się odwraca z pogardą. Gdzie się podziała chrześcijańska pomoc bliźniemu?

Panie Jezu proszę, abyśmy nigdy nie czuli się lepszymi od innych i nie pogardzali drugim człowiekiem.

Plik: 

Pobierz wersję PDF

Twitter