Nad Jordan! Ale po co?

I znowu Jan wzywa. I po raz kolejny jest bezwzględny. Wymaga pojawienia się nad Jordanem nie po to, aby odznaczyć obecność. Czasami chcielibyśmy, aby fizyczna obecność wystarczyła, aby nasze „pojawienie się” było dostatecznym warunkiem dla otrzymania łaski „nieczepiania się” moich osobistych wyborów i decyzji. Życie duchowe na pół gwizdka u Jana nie przejdzie. Nie wystarczy się pojawić i patrzeć na innych. Trzeba mieć odwagę podejść do wody i dać się zanurzyć, obmyć się, oczyścić.

Za naszymi plecami tyle spraw, tyle osób, tyle relacji, związków, wydarzeń, spraw, grzechów, słabości… One szepczą nam do ucha: jeszcze nie teraz, jeszcze nie dzisiaj, nie rezygnuj z nas, nie unicestwiaj… Czynią podchody, dobrze argumentują, logicznie dobierają przykłady, przekonują, że ostatni raz się nie udało, więc po co po raz kolejny przeżywać rozczarowanie…

W czasie Eucharystii w drugą niedzielę adwentu nasze słabości, wątpliwości i niezdecydowanie wspiera cudowna modlitwa:
Wszechmogący i miłosierny Boże, spraw, aby troski doczesne nie przeszkadzały nam w dążeniu na spotkanie z Twoim Synem, lecz niech nadprzyrodzona mądrość kształtuje nasze czyny i doprowadzi nas do zjednoczenia z Chrystusem.

Troski doczesne – trochę archaiczne ujęcie codziennych spraw. Wiemy jednak, o czym mowa, szczególnie kiedy minie dzień wypełniony różnymi sprawami, a my nie spotkaliśmy Boga; kiedy minie niedziela, a my przespaliśmy wyjście nad Jordan, a właściwie do Wieczernika, czyli na Eucharystię. Tłumaczenia znajdujemy różne, między innymi zrzucamy wszystko na dzisiejszy świat, na sprawy tego świata, czyli na doczesne troski. W szczerości przyznajemy się wówczas, że tak trudno nam to wszystko poukładać, żeby był wilk syty i owca cała.

Druga część modlitwy daje nam dobrą radę: niech nadprzyrodzona mądrość kształtuje nasze czyny. Właśnie – jakże często ludzka mądrość nie wystarcza. Do przyjęcia argumentów nadprzyrodzonej mądrości potrzebne są natomiast: odwaga, otwartość, pokora, prostota, wiara, ufność… Sporo. Sądzę jednak, że kiedy zaczniemy wchodzić do wody Jordanu, Bóg udzieli nam tych darów w jednym pakiecie. Doda do tego łaskę dystansu do trosk doczesnych oraz bagatelizowania racji tego świata, które odrzucają zaufanie Bogu jako styl życia człowieka.

Żeby znaleźć się nad Jordanem nie muszę pakować walizek i kupować biletu do Izraela. Wystarczy mieć pragnienie, aby tam się znaleźć i by być w centrum uwagi Boga i całego świata: «Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie».

Twitter