Zwyczajność nie oznacza przeciętności. To właśnie codzienne życie, z jego trudami i radościami, zaskakującymi sytuacjami, pokazuje, jacy naprawdę jesteśmy, na co nas stać lub nie.
W dzisiejszej Ewangelii moją uwagę zwracają przede wszystkim starzec Symeon oraz powrót Maryi i Józefa do Nazaretu, do codziennego biegu dni.
Symeon, „człowiek sprawiedliwy i pobożny”, uosabia i koncentruje w sobie wszelką pociechę i nadzieję ludzi Starego Przymierza oczekujących Mesjasza. Symeon odznacza się także postawą wielkiej ufności, oczekiwania, nieustannego „już i jeszcze nie”.
Co więcej, z jednej strony widzę w nim to cierpliwe czekanie, do późnej starości; z drugiej – nadzwyczajną młodość ducha w zwyczajnym, starym już człowieku. Mesjasz jest obecny w jego życiu od dawna: w jego myślach, modlitwach, oddaniu Bogu, posłuszeństwu Duchowi Świętemu, który prowadzi go przez życie.
Symeon jest dla mnie wzorem zawierzenia. Skoro był tak podeszły w latach, upragniony Mesjasz nie nadchodził, jego nadzieja mogła już nie obejmować życia doczesnego. Mógł przywdziać „ciepłe kapcie” i przyjąć postawę „jużem się dość naczekał, zobaczę Zbawiciela po swojej śmierci”. W Symeonie natomiast nie ustaje żywa nadzieja i jeszcze żywsza wiara, że zobaczy Mesjasza, dopóki bije jego serce.
Jego życie staje się adwentem, podczas którego miłość, pokój, wiara i radość oczekiwania splatają się w jedno, co z kolei tworzy podstawową tkankę relacji z Bogiem. W jego słowach dostrzegam niezwykłą uległość i całkowite oparcie się na Panu, gdy tuli Jezusa w ramionach. Z kolei do Maryi wypowiada proroctwo, które, jak wiadomo, spełni się „słowo w słowo”, choć on sam zapewne nie wie, jak do tego dojdzie. Ciekawe, że imię Symeon oznacza „Bóg wysłuchał”…
Po tym nadzwyczajnym spotkaniu Maryja, Jej mąż i Jezus wracają do swojej codzienności, do Nazaretu. Matka Boża zapewne wewnętrznie medytuje nad słowami usłyszanymi od pobożnego staruszka. Jezus rośnie, pomaga opiekunowi w warsztacie, Maryja jak zawsze krząta się wokół codziennych spraw: obiad, sprzątanie, zakupy, ale i czas na rozmowę z sąsiadką lub krewną też musi się znaleźć. Życie Świętej Rodziny nie odbiega niczym od życia ludzi, którzy mieszkają nieopodal.
W życiu osób konsekrowanych, w jakiejkolwiek formie, powinno być podobnie. Niezależnie od tego, jak odpowiedzialną pracę wykonują. Jezus rodzi się właśnie tam i tylko tam, gdzie może zająć właściwe Mu miejsce. Gdzie nie ginie w gąszczu przepisów, gdzie nie podcina się skrzydeł modlitwie i nie odbiera działaniu kontemplatywnego polotu, zanurzenia w Duchu Świętym. Tam, gdzie Pan jest na pierwszym miejscu w życiu konsekrowanym i w życiu każdego chrześcijanina konsekrowanego przez chrzest, tam wszystko zaczyna nabierać sensu i nigdy go nie traci. Wśród trudności nasze życie przyjmuje właściwy kierunek i lśni blaskiem złota najwyższej próby.
Zwyczajność nie oznacza przeciętności. To właśnie codzienne życie, z jego trudami i radościami, zaskakującymi sytuacjami, pokazuje, jacy naprawdę jesteśmy, na co nas stać lub nie. Życie zwyczajne, bez blasku fleszy, bez cudowności, pozwala dostrzec w zupełnie prostych, małych rzeczach, w zwykłych okolicznościach, w zwykłych ludziach wierność, miłość i delikatność Boga.
Uważam, że to w codziennym, często trudnym życiu, jest najwięcej okazji do heroizmu i kształtowania własnego oblicza świętości. Łatwiej kochać nam ludzi mało znanych lub nawet głodne dzieci w dalekiej Afryce, z którymi relacje nie sprawiają problemów. Trudniej żyć na co dzień z tymi samymi osobami, w których Jezusa już niełatwo dostrzec, gdy się bardzo dobrze znamy; pokonywać latami tę samą drogę do pracy, do drugiego człowieka; łatwo wtedy zapomnieć o wdzięczności, cierpliwości, łagodności, o darze, którym jest każdy z nas.
Każdy człowiek może stworzyć wokół siebie swój Nazaret – w rodzinie, parafii, sąsiedztwie, w różnych środowiskach. I w sobie, zwłaszcza gdy samotnie kroczy wśród tych, którzy Boga nie znają lub nie chcą znać. Bowiem Nazaret to nie tylko miejsce życia Świętej Rodziny. Nazaret jest w nas i wokół nas – przez to, co dajemy innym i sobie. Nasze życie staje się Nazaretem, gdy Chrystus rodzi się w naszym życiu – przez pokój i ciszę, przez miłość i miłosierdzie, przez uwielbienie i zaufanie w każdej sytuacji. Przez czas, który dajemy sobie, Bogu i drugiemu człowiekowi. Przez uważną obecność, uśmiech, podanie ręki czy ciepłe słowo w sposób realny tworzymy atmosferę bezpieczeństwa nazaretańskiego domu. Jest nim życie tylko na pozór zwyczajne, lecz pełne sensu, odkrywanego w zwykłych gestach miłości mających wieczną wartość.
W środę, 26 stycznia, przypada XXII Dzień Islamu w Kościele katolickim w Polsce....
Salezjanie z całej Polski zapraszają wszystkich młodych (i młodych duchem) na szczególne...
Dusze czyśćcowe tęsknią za Bogiem i pragną oczyszczenia. Potrzebują szczególnego wsparcia...
Rozważania rekolekcyjne oparte będą na 26 wezwaniach litanii do Oblubieńca Maryi. Każdego...
Zdrapka Wielkopostna 2021 może na nowo i skutecznie otworzyć Cię na Boga, Kościół jako...
Czy może Pani podać konkretne single dokumentujące jej tezy? Ze strony Kościoła nie...
Dziękuje za ten komentarz teraz wiem, żeby nie kupować bo też jestem katolikiem
Chciałbym to zrozumieć, ale nie rozumiem. To dwa różne światy. Te tłumaczenie jest...
Bardzo proszę o pomoc. Z całego serca proszę o modlitwę w intencji uzdrowienia Marcina z...
Zastanów się, ile razy, oglądając wiadomości, słuchając radia, obserwując otoczenie,...
Trzy dni to niewiele. To pojutrze. Każde życie kończy się i zaczyna właśnie pojutrze,...
Jak świętować księdza Bosko – to na całego! Musi być radośnie, musi być z mocą, musi być...
Obraz 20x30 cm został wydrukowany na płótnie bawełnianym CANVAS (100% bawełny, 360 g/m2)...
Biografia bł. ks. Tytusa Zemana jest świadectwem niezwykłej odwagi i bezkompromisowości....
Ta książka jest biografią św. Jana Bosko: od urodzenia, przez trudne lata dojrzewania,...
To kolejna książka z opowiadaniami Bruna Ferrero, która pomaga wejść w świat wiary...
"Do Canossy i z powrotem" to zbiór ciekawostek i dykteryjek zaczerpniętych z dwóch...
Różaniec przemienia życie, a lektura tej książki przemienia sposób myślenia o różańcu....
Albumowe wydanie biografii św. Jana Bosko zawierające zdjęcia archiwalne Świętego. Po...
Antologia jest niewielkim wyborem tekstów z różnorakich publikacji, wystąpień,...
Ta mała antologia powstała z pragnienia docenienia jego nauczania o codziennej modlitwie...
Napisano kiedyś, że mówienie o życiu księdza Bosko bez wspominania jego snów, to jak...
Janków jest całe mnóstwo, ale taki – tylko jeden. Wielu już opisywało jego życie, ale...
„Wspomnienia Oratorium” św. Jana Bosko są jedną z najbardziej osobistych, być może...
Jak dobrze i mądrze budować relację z nastolatkami? Jak dojrzale rozmawiać z tymi,...
Mocne świadectwo Katarzyny ukazuje, jak łatwo człowiek może oderwać się od Boga, licząc...
Kolejna pozycja z serii ilustrowanych książek autorstwa B. Ferrero, zawierająca małe...
Zbiór 133 ćwiczeń teatralnych, które w wielu sytuacjach mogą służyć także jako ćwiczenia...
Trzy części legendarnego komiku o św. Janie Bosko tym razem w wersji kolorowej!
Bohaterowie tomiku ciągle się czegoś uczą. Czasami przypominają sobie, że mają serce,...
Ta książka mówi o grzechu i chrześcijańskim przebaczeniu w taki sposób, aby ułatwić...
Ta książka spokojnie idzie pod prąd, sugerując proste i dostępne dla wszystkich sposoby...
Tytuł tomiku uświadamia, że tym, co naprawdę mamy i czego nigdy nie zostaniemy pozbawieni...
Bohaterowie tomiku ciągle się czegoś uczą. Czasami przypominają sobie, że mają serce,...
To kolejna książka z opowiadaniami Bruna Ferrero, która pomaga wejść w świat wiary...
Kolejna pozycja z serii ilustrowanych książek autorstwa B. Ferrero, zawierająca małe...
Dodaj nową odpowiedź