Prezenty zostaw pod Krzyżem

Cień Krzyża nie jest ciemnością, jaką możemy sobie wyobrażać. Krzyż, który niesiemy za Chrystusem, w ogóle nie powinien być dla nas powodem do smutku. Dlatego też zdanie pierwsze jest fałszywe. Co prawda, niektórzy ludzie patrzą tak na wspólnotę ludzi wierzących jak na ciemną masę, która żyje w więzieniu. Pomiędzy zakazami a nakazami, płacząc i smucąc się nieustannie.

Jednak, jak wiemy, prawda jest inna. Nie musimy nikomu niczego udowadniać, jednak moglibyśmy wykorzystać Wielki Post na modlitwę za niewierzących lub zagubionych. Nie trudno jest zgubić drogę do Kościoła, gdy wkoło miga tak wiele neonów proponujących wygodne, nowoczesne, a przede wszystkim łatwe życie.

Jak wskazać im drogę?

Nie próbować ich zbawiać na własną rękę! Przecież nie mają modlić się do nas, ale do Boga. Pomódlmy się, by Pan wykształcił w nas umiejętność patrzenia na nasz trud, jak na ofiarę.

Bóg, wzywając kogoś na nową drogę łask, doświadcza go. (o. Dolindo Ruotolo)

Na niedostatek, ból fizyczny albo psychiczny nie patrzmy jak na karę, ale jak na prezent, który możemy ofiarować w intencji drugiego człowieka. Modlitwa, w której jednocześnie umieramy, jest modlitwą świadomą. To jest dopiero prośba! Wkładamy sto procent z siebie. Paradoksalnie jest to ofiara dla nas samych. Bóg nie potrzebuje dowodów na to, czego pragniemy, gdyż On doskonale zdaje sobie z nich sprawę. Za to MY potrzebujemy czasem sprawdzić, czego rzeczywiście łaknie nasze serce. Tak naprawdę wszystko, przez co doświadcza nas Bóg, jest nagrodą. Chociaż faktycznie często, z ludzkiego punktu widzenia, wydaje się dość nietrafioną. Jakkolwiek byśmy na nią nie patrzyli, jest to nagroda, która może jednocześnie stać się pięknym darem dla bliźniego.

Idąc tym tokiem rozumowania, życie to po prostu wielkie prezentobranie i prezentodawanie. A czy nadchodzące święta wielkanocne nie są czasem, w którym właśnie jesteśmy szczególnie powołani do dawania? Na pewno jest obok nas ktoś, kto potrzebuje modlitwy. Pomyślmy, jak cudownie byłoby cieszyć się z radości „owcy”, która odnalazła drogę do domu. Szczególnie teraz, gdy w jej życiu może zmartwychwstać Pan.

Siostry i bracia, wiem, jak ciężki bywa krzyż… Gdy wbija w ciało drzazgi, rani nas. Wykorzystajmy te chwile największego bólu na modlitwę. Pomyślmy o Męce Chrystusa. On cierpiał nieprawdopodobnie. A jednak ta Męka miała sens, a przy tym była przepełniona Miłością. Nauczmy się za Panem Jezusem ofiarowywać cierpienie.

W czasie wigilii Bożego Narodzenia kładziemy prezenty pod choinkę, ale te nadchodzące Święta Wielkanocne są o niebo piękniejsze! Pod Krzyżem Chrystusa postawmy nasze małe krzyże. Zostawmy je tam, by przy ich pomocy Bóg mógł uczynić cuda w życiu naszych bliźnich.

Twitter