Przywrócić blask dłoniom

1.

i chociaż wydają się czyste
są brudne

moje ręce

kiedy zamykam się w swoich czterech ścianach
bez świadków
i przeglądam się w dłoniach
powtarzam tylko
moje ręce są...

nie kończę jednak
brakuje mi odwagi

ile na nich odcisków
od niewierności
grzechów
zła

2.

ręce do góry
niczym na rozkaz
podnosisz
wyciągasz

Jezu

stajesz się bezbronny
gotowy na wszystko
prawdziwie jak baranek na rzeź prowadzony

teraz
wiesz o tym dobrze
na ostatnie ziemskie metry i minuty
została tylko jedna jedyna
perspektywa

męka i krzyż

3.

na czworaka
po kamienistej drodze
nie ma czasu na asekurację
wybranie jak najmniej bolesnej pozycji
krzyż trafia tam gdzie popadnie
czułym miejscom ciała dostaje się najbardziej

otartymi rękoma
dotykasz szorstkiego prochu ziemi
mojego prochu
mojej ziemi

to dopiero początek drogi przez mękę
nie pozwolisz
aby sędziowie doliczyli do dziesięciu

nie poddasz krzyża
nie poddasz siebie

idziesz

4.

Jej dłonie są tak inne od moich

Matce nie pokazuje się
ziemi wciśniętej pod paznokcie
bo każe umyć
odpędzi od stołu

teraz jednak nie pora na etykietę
wyprasowane garnitury
spinki
przepastowane pantofle

dłonie Bolesnej Matki Boga
porażają
blaskiem miłości do Syna
do dziecka
do mnie

one tak jasno świecą

5.

przez ostatnie trzy lata
Twoje dłonie zapomniały o surowym drewnie
którego tak wiele było w warsztacie Józefa
wydelikatniały
teraz spracowane są Twoje usta

gdybyś dzisiaj miał twardą skórę stolarza
może byłoby łatwiej

plan Ojca znałeś od początku

ale ten krzyż....
czy już wtedy
kiedy Słowo było u Boga
i Bogiem było Słowo
miał być właśnie taki
ciężki twardy
najeżony drzazgami

trudny

na szczęście przykuto do niego
dłonie Szymona
przynajmniej na chwilę
na oddech

i ja teraz przykuwam
do Twojego i swojego krzyża
moje dłonie
przynajmniej na chwilę
na oddech

6.

Weronika
ze swoich ramion zrobiła wieszak
i niczym torreador
rozpięła na nim
chustę
świadectwo spotkania ze Zbawicielem

zrobiła to nie ku pamięci zastygłej w muzeach
ale tej wiecznej
najtrwalszej

potrzebuję chusty
która otrze moje duchowe zmęczenie
fizyczne także

tak bardzo zmagam się z sobą
potrzebuję kogoś
kto rozwinie przede mną chustę
z obliczem cierpiącego Boga

Jezu
powiedz to mojej Weronice

7.

krzyż ucieka Ci z rąk
chwytasz raz jedno ramię
raz drugie

oby się tylko nie rozbił
nie roztrzaskał

żonglujesz nim
nieporadnie

to spektakl
dla kochających
współczujących
obojętnych
spektakl dla mnie

stoję i patrzę
tak nieporadnie czasami łapię swoje życie

uciekają mi przez palce dobre uczynki
okazje do powiedzenia dobrego słowa
ocierają się o mnie i już nie wracają

boli każde zaniedbanie

8.

Twój palec wskazujący
Jezu
namierzył niewiasty
a nawet je powykręcał

płaczcie raczej nad sobą i nad synami swoimi

prawda czasami musi być bezwzględna
nawet wobec łez
bo płacz dla płaczu niczemu nie służy
chociaż wilgotne policzki
błagają o współczucie i litość

masz rację
czasami płaczę tylko nad innymi

dlaczego dla siebie łez nie mam
i czasu żeby zapłakać nad sobą

okrutnie mądra ta ósma stacja
Panie

9.

kiedy człowieka dopada ból
wówczas nie szuka symboli
bo ból zwyczajnie boli

upadasz Panie po raz trzeci
ale Twój poraniony krzyż
może nadal na Ciebie liczyć

pamiętam kilka moich upadków
sprawiły że wszystkim ręce opadły

taki był mój trzeci upadek
a potem 187
953
3333

dopisuję kolejne numery

po każdym powstaję
dzięki Bogu

dzięki Tobie

10.

Twoje ręce same się podniosły
skąd miały jeszcze na to siły
nie wiem

to prawda
miłość nie musi walczyć
ona zwycięża w sobie znany sposób

nie ma na nią mocnych
kiedy naprawdę się uprze
czym jest dla niej wtedy wstyd i nagość
złość czy nawet zawiść

szata
czy ta modna i wprost od krawca
czy ta podarta i brudna
dla Miłości idącej na spotkanie ze śmiercią
jest zbytkiem

więc nie rozpaczasz
bo coraz bliżej do Ojca

ja też staram się nie rozpaczać
chociaż miłość moja tak niedoskonała
i wciąż ubrana w szaty
które nie zawsze ją zdobią

wiem
ja też mam coraz bliżej do Ojca 

11.

jesteś tak pokręcony na tym krzyżu
wymyślonym przez artystę
ale to nie lewitacja
to prawdziwy ból znaczonych dłoni
na wieki

pion poziom
wzdłuż wszerz
horyzontalnie wertykalnie

bez znaczenia

przelana przez Boga krew
nie znosi
odwiecznej
harmonii

przeciwnie
wlewa ją w moje serce

12.

wykonało się

cała Ziemia między ramionami Boga
zawieszonymi na gwoździach

zwyciężyłeś
słabość ciała
teraz już możesz tak powiedzieć

i ikona Boga
oddającego życie za człowieka
też ukończona
pięć ran to ostatni dodatek

od tamtej pory często się w nich przeglądam

i powstaję

13.

jakiś nie-boski
w świętych jasnych dłoniach Swojej Matki
jesteś
Jezu

Ona i Ty
Ty i Ona
przebite serce dziecka
i przebite serce Matki
zastygła pieta
w cieniu wspólnego krzyża

i chociaż żyjąca to wybrana Dziewica
a zmarłym jest Syn samego Boga

ból swoje musi odcierpieć
nie można przyspieszyć

14.

Twoje zmartwychwstałe dłonie
właśnie się wykluwają
jeszcze ich nie widać
ale one już są

to dłonie naszego brata
który każdego dnia prowadzi do Ojca

do nieba
do życia

Twitter