Kto się nie dziara, ten fujara

Emil Regis: Powiedz mi, dlaczego zdecydowałeś się poświęcić swoje życie tatuażowi? Jest przecież tyle ciekawych zajęć na świeci - mogłeś zostać strażakiem, politykiem, księdzem…

Maciek: Oczywiście jak większość takich rzeczy, wyszło to bardzo spontanicznie. Od zawsze coś tam rysowałem. Na ścianach, zeszytach itd. Wreszcie kiedyś ktoś wpadł na pomysł, że powinienem się tym zająć. To był mój kolega. Jego brat miał jakąś tam maszynkę i stwierdził, że skoro dobrze rysuję, to znaczy, że i dobrze tatuuję. Oczywiście nie wyszło to, co miało wyjść. Ale zaintrygowało mnie to i nie porzuciłem tego. Pomyślałem, że skoro innym wychodzi, to mnie też musi zacząć wychodzić, przecież oni nie są z kosmosu. Na początku chciałem, aby mi to po prostu wychodziło i nawet nie zauważyłem, kiedy stało się to moim sposobem na życie.

- Tatuaż to sztuka, co w zasadzie nie jest do końca dla większości jasne (śmiech). Dlaczego twoim zdaniem tatuaż zasługuje na miano sztuki?

M: Dlaczego? Prosty przykład. W średniej wielkości mieście jest około 300 salonów fryzjerskich. Studia tatuażu można policzyć na palcach jednej ręki. Ktoś kiedyś powiedział, że tatuaż to rzemiosło. Nie do końca. Owszem, są „artyści”, którzy wykonują prace odtwórcze. Mają jakiś tam obrazek i na jego podstawie jadą z tatuażem. To rzeczywiście jest rzemiosło. Artyzm zaczyna się wtedy, gdy ktoś widzi jakąś część ciała i widzi w niej to, co tam ma być, tu zaczyna się sztuka.

- Creatio ex nihilo… A pamiętasz swój pierwszy tatuaż?

M: Taaa, to był kolega i miał być pająk… (śmiech) Niestety nie wyszedł… (śmiech)

- Codziennie przewija się u ciebie mnóstwo ludzi i każdy z nich przychodzi ze swoimi wyobrażeniami czy opiniami - często błędnymi - na temat tatuażu. Jakie są te najczęściej powtarzające się mity i bohomazy, które musisz obalać?

M: Przede wszystkim takim mitem jest kozie mleko (śmiech). Nie wiem, skąd się to ludziom wzięło. W wyobrażeniu ludzi taki tatuaż po wykonaniu jest niewidoczny, świeci w ultrafiolecie - co jest po prostu niebywałe - i w czasie opalania się nie szkodzi mu słońce. Jest to mitem! Dlaczego? Wystarczy wylać kozie, krowie lub każde inne mleko na dywan i po paru dniach zbadać zapach. Jeśli ktoś zna zapach kwasu mlekowego, to może sobie wyobrazić, co działoby się pod skórą. Więc jak ktoś nie chce wylądować na onkologii, to odradzam wiarę w kozie mleko. Co tam dalej… hmm. Może to nie jest do końca mit, ale ludzie mają straszne uprzedzenia odnośnie tatuaży kolorowych. Aby ten mit rozwiać, chcę zaznaczyć, że do tatuowania nie używa się „tuszy”, „olejków”, bo z takimi nazwami też się spotkałem - używa się po prostu farb. W skład farby wchodzi zawsze woda (destylowana), gliceryna, alkohol i oczywiście pigment, który wcześniej jest przebadany dermatologicznie. Taka farba, aby się znaleźć w sprzedaży, musi mieć wszelkie potrzebne atesty PZH i innych organizacji. Przechodzi ona ścisłe badania, jeżeli chodzi o wszelkie uczulenia ludzkiej skóry. Nie ma więc zupełnie obaw, jeśli chodzi o stosowanie jakichkolwiek kolorów, czerni też, bo czerń w tatuażu to też kolor. Jeżeli tylko ktoś będzie dbał o tatuaż, to żółty zawsze pozostanie żółtym, a czerwony czerwonym i nie ma powodów do obaw przed tatuażami kolorowymi. Jest też taki mit, który koniecznie chciałbym obalić, mówiący, że osoby, które są mocno wytatuowane, mogą mieć problemy z układem krążenia, niewydolnością (bo podobno skóra jest zatkana i nie może się pocić) itd. itd. To totalna bzdura. Wszelkie historie związane z wydalaniem potu i służące temu narządy są głęboko pod skórą. Farbę natomiast umieszcza się znacznie płyciej i nic nie stoi na przeszkodzie, aby skóra się w tym miejscu pociła bądź aby rosły na niej włosy…

Twitter