Pajacyk dobroczyńca

Czy w Polsce jest bieda?

Ja uważam, że tak. Na pewno nie możemy mówić o ekstremalnym ubóstwie, czyli o zjawisku, z którym mamy do czynienia w krajach, które są poniżej 37. miejsca pod względem rozwoju na świecie (jest ich ponad 100), tym niemniej w Polsce jest bieda.

Jakie są jej przyczyny?

Najczęściej związane z patologią albo z bezrobociem, zwłaszcza na terenach, gdzie jest ono bardzo duże. Ja nawet chętniej odnoszę słowo bieda do tej drugiej grupy osób, które nie z własnej winy znalazły się w trudnych warunkach. One często nie korzystają z pomocy społecznej. Same się o nią nie zwracają. Ogromnym wysiłkiem dają sobie jakoś radę, a pomoc przyjmują dopiero wtedy, kiedy sama do nich dotrze. Uważam, że jednak w trudnych sytuacjach losowych powinno się korzystać z pomocy społecznej. Bywa niestety także tak, że bezrobocie jest problemem sztucznym. Czyli, że niektórzy nie chcą pracować, wolą np. żyć z przemytu, a teoretycznie są zarejestrowani jako bezrobotni, jako ludzie biedni. I te osoby chętnie korzystają z wszelkiej pomocy. Więc bieda w Polsce ma bardzo różne oblicza. Najbardziej przejmująca jest jednak ta niezawiniona.

Dlaczego potrzebujący nie zwracają się po pomoc?

Po pierwsze dlatego, że się wstydzą, a po drugie - po prostu nie wiedzą, że im się należy, nie wiedzą, gdzie zapytać, do kogo się udać. Piszą np. do Polskiej Akcji Humanitarnej, podczas gdy nam nie wolno udzielać pomocy indywidualnej. To należy do organizacji lokalnych, których w każdym powiecie jest kilka: Caritas, Polski Czerwony Krzyż, Polski Komitet Pomocy Społecznej. Są też parafie.

Jak zatem pomaga Polska Akcja Humanitarna?

Prowadzi m.in. program "Pajacyk", który polega na finansowaniu bezpłatnych posiłków w szkołach. Współpracujemy ze szkołami, a nie bezpośrednio z potrzebującymi pomocy. To szkoły wnioskują do nas o dożywianie, wypełniając specjalny formularz, dostępny na naszej stronie www.pajacyk.pl. Staramy się w ramach tej pomocy wypełnić lukę: za posiłki części dzieci płacą rodzice, za posiłki innych płaci opieka społeczna, ale są też dzieci, których rodziny mają dochód na głowę np. o złotówkę większy niż przewiduje kryterium i nie otrzymują już znikąd żadnej pomocy. A ta złotówka nie wystarcza, żeby kupić obiad w szkole. I takim dzieciom opłacamy obiady.

Skąd macie na to pieniądze?

Pieniądze dostajemy albo od ludzi, którzy przysyłają nam np. 50 zł miesięcznie, bo tyle kosztuje wyżywienie jednego dziecka, albo od firm, które przekazują nam darowizny. Nie angażujemy się w żadne ruchy polityczne, nie wiążemy się z żadnymi partiami, jesteśmy całkowicie niezależni.

Jak można się zaangażować w tę akcję?

Po prostu przekazać pieniądze na nasze konto.

Macie jakiś wpływ na to, jak szkoły dysponują pieniędzmi od was?

Oczywiście. Szkoły podpisują z nami umowę, na mocy której muszą bardzo szczegółowo się rozliczać z każdej złotówki. Jest to przez nas kontrolowane. Informacja, która szkoła dostaje ile pieniędzy, znajduje się na stronie internetowej akcji. Jeśli np. szkoła nie wykorzysta wszystkich środków, musi je zwrócić.

Jak narodził się pomysł akcji "Pajacyk"?

Mam przyjaciół, którzy mieszkają w Bieszczadach. Oboje są nauczycielami i są to ludzie, którzy świadomie pojechali w takie miejsce, żeby tam uczyć, żeby zrobić coś w życiu dla innych. To oni mi powiedzieli, że dzieci w szkole mdleją z głodu. To był koniec 1995 r. Wtedy postanowiliśmy coś zrobić. Ogłosiliśmy akcję i zupełnie przypadkowo zgłosił się do nas bardzo poważny darczyńca z dużymi pieniędzmi, które pozwoliły nam ją rozruszać. Wtedy to się jeszcze nie nazywało "Pajacyk". W ramach tych pieniędzy dożywialiśmy dzieci w kilkunastu czy kilkudziesięciu szkołach w Bieszczadach.

Twitter