Serca gotowe, by kochać

Natalię poznał na uczelni, studiowali razem, a mimo to przez pierwszy rok praktycznie nie zamienili ze sobą słowa. Być może dlatego, że Marcin wraz ze studiami zaczął pracę, więc na wykładach był gościem, przychodził właściwie tylko na zaliczenia.

Jak wyglądało jego życie? Normalnie – tak przynajmniej sądził. Dobra praca, szybkie pieniądze, własna kawalerka kupiona z pomocą rodziców, od czasu do czasu impreza. Marcin „oszczędzał się” – praca wymagała od niego dużej sprawności intelektualnej, nie mógł więc pozwolić sobie na nieprzespane noce czy zbyt duże ilości alkoholu. Nie szalał. Dziewczyna? Owszem, miał. Niejedną. W tej dziedzinie był królem życia. W Pana Boga wierzył, ale to, o czym mówił Kościół, wydawało mu się „znacznie przeterminowane”. „Denerwowały mnie kazania, w których słyszałem o tym, że seks jest zarezerwowany dla męża i żony. Bo niby dlaczego? Nie rozumiałem argumentów, że to grzech i kropka. Skoro kogoś kocham, to dlaczego miałbym z tym kimś nie współżyć?” – wspomina Marcin.

Jak w filmie

Czystość przedmałżeńska? „Wolne żarty. Uważałem, że dziewczyny pozostają dziewicami raczej z braku okazji” – mówi. Ale – jak przyznaje – kiedy czasem zdarzyło mu się pomyśleć o przyszłości, o własnej rodzinie, o żonie, to czuł, że chciałby być dla niej pierwszym mężczyzną. „To było dziwne. Mogłem pójść do łóżka z dziewczyną, o której nie myślałem poważnie” – mówi.

Był 12 czerwca 2014 r. Marcin pamięta tę datę. Czekał pod salą na egzamin ustny z etyki. Natalia siedziała obok. Zaczęli rozmawiać. Najpierw o egzaminie – jakich pytań można się spodziewać, czy profesor jest surowy itp. Potem po prostu, jak chłopak z dziewczyną, o wszystkim. Po egzaminie każdy poszedł w swoją stronę. Ale i Natalia, i Marcin zabrali ze sobą kawałek tej drugiej osoby… Marcin tak wspomina to spotkanie: „Zapamiętałem jej oczy – szczere, czyste. Miała takie spojrzenie, że nie mogłem przestać na nią patrzeć! Czułem, że mogę być przy niej swobodny, nie muszę nikogo udawać, prowadzić jakichś gierek”. Natalia: „Był zabawny, taki normalny. Pomyślałam wtedy, że chciałabym go lepiej poznać”. Zaczęli o sobie myśleć. Marcin znalazł Natalię na Facebooku, zaprosił na pierwszą randkę, drugą, kolejną. Wiedział, że „chce w to wejść”. Ona też wiedziała. Po sześciu miesiącach się zaręczyli. Można pomyśleć: piękna, romantyczna historia. Na pewno z happy endem. Faktycznie, szczęśliwe zakończenie nastąpiło, ale zanim do tego doszło, oboje musieli stoczyć poważną walkę.

Czas zmagań

On akceptował w niej wszystko. Poza jednym – nie mógł zrozumieć tego, że z seksem chciała czekać do ślubu. Ona się zakochała. Wiedziała, że jeśli to jest prawdziwa miłość, przetrwa. A było różnie. Marcin trzaskał drzwiami, krzycząc: „nie kochasz mnie”, podawał przykłady znajomych, którzy ze sobą sypiają i „nic się nie dzieje”, prowokował, szukał sytuacji, w których mógłby sobie pozwolić na więcej. Natalia uparcie tłumaczyła, że właśnie dlatego, że kocha, nie pójdzie z nim do łóżka. Od kilku lat należała do Ruchu Czystych Serc. Ktoś poradził jej, żeby podpisali narzeczeńską umowę. „Jaką umowę?!” – Marcin nie przyjął propozycji narzeczonej z entuzjazmem, choć ostatecznie się zgodził.

„Marcin jest honorowy. Pomyślałam, że jak podpisze się pod czymś swoim nazwiskiem, to będę miała na niego haka” – wspomina Natalia. Podpisali więc. Wzięli dwie duże kartki i ­ułożyli swoje zobowiązania: seks dopiero po ślubie, żadnego przesiadywania tylko we dwoje w pustym mieszkaniu, rozstania najpóźniej o 22.00. „Wiedzieliśmy, że musimy walczyć, samo nic się nie zrobi. Albo o czystość zadbamy, albo jej nie doświadczymy” – mówi Natalia. Choć umowa narzeczeńska wydawała się na początku sztuczna i oderwana od rzeczywistości, pomogła im wytrwać. Dali przecież słowo.

Natalia: „Najtrudniejsze były początki, ale staraliśmy się to ­jakoś obśmiewać, z humorem podchodzić np. do tych wyjść o 22.00”. Marcin: „Nie wierzyłem, że to podpisuję. Zrobiłem to tylko dla Natalii, choć z drugiej strony zaintrygował mnie ten dziwny pomysł”.

Twitter