życie

We współczesnych środowiskach wolontariatu salezjańskiego tradycyjnie uważa się, że u początków tego rodzaju obecności salezjańskiej w świecie stoi ks. Bosko, który w 1854 r., wraz ze swymi wychowankami z oratorium, włączył się w pomoc chorym na cholerę w Turynie.

Fundacja pomaga wszystkim nastoletnim rodzicom, którzy się zgłoszą. Niektórzy życzą sobie opieki duchowej i taką otrzymują. Patronka fundacji Matka Teresa prowadzi ich, zachęcając do robienia wokół siebie rzeczy małych, do pomagania każdemu, kto pomocy potrzebuje, bez zbędnych pytań. Fundacja stara się się przekazać rodzinom, że taki kryzys, jakim jest niewątpliwie zbyt wczesne wejście w rodzicielstwo, to nie koniec świata a początek życia.

Mimo że ryż jest podstawą timorskiego wyżywienia, to jest on niestety drogi. Obecnie powszechność głodu nikogo nie dziwi, mieszkańcy ratują się specjalnymi orzeszkami, które są narkotykiem – odurzają, ale nie czuć po nich głodu. Orzeszki zostawiają na ustach charakterystyczny czerwony ślad, z którym w każdym miejscu kraju można zobaczyć wielu ludzi w tym niestety dzieci.

Misjonarze kapucyni w Republice Środkowoafrykańskiej i Czadzie zamienią Twoją darowiznę na pomoc potrzebującym. W ten sposób podarujesz afrykańskim dzieciom zdrowie, zapewnisz im pomoc lekarską. Twój pączek sprawi też, że zjedzą ciepły posiłek i będą pić czystą wodę z nowych studni. Z kolejnych pączków powstaną: szkoła, plac zabaw, boisko i kaplice. Przyłącz się do braci kapucynów!

Wielokrotnie słyszeliśmy, że dajemy naszym dzieciom dużo swobody. „Na wiele im pozwalacie” – czasem był to zarzut pod naszym adresem („Jako rodzice powinniście bardziej je kontrolować, ograniczyć, mogą sobie zrobić krzywdę”). Innym podobał się nasz sposób wychowywania. Jak chyba większość rodziców, byliśmy poddawani ocenie tych, którzy na nas patrzyli: rodziny, znajomych.

Proces wychowania młodego pokolenia to prawdziwe wyzwanie dla rodziców, nauczycieli i wychowawców. Zdarza się, że może być on zagrożony. Do takich zagrożeń należą niewątpliwie wszelkie formy przestępczości. Aby jednak tak się nie stało, należy przeciwstawiać się ich przyczynom. Znaczną efektywnością odznaczają się działania, które są podejmowane wspólnie.

Pochodzę z miasta, którego mieszkańcy należą do różnych Kościołów. Moja rodzina nie była w tym względzie wyjątkowa. Gdy w szkole podstawowej nauczycielka dyktowała nam, o której mamy rekolekcje wielkopostne, musiałam sobie zapisywać oba terminy – dla katolików i dla ewangelików. Dlaczego? Po prostu nie umiałam zapamiętać, w którym Kościele właściwie jestem. W końcu znalazłam na to sposób – kiedy widziałam, do której grupy idzie moja koleżanka z ławki, wiedziałam, że ja muszę iść do tej drugiej.